મારા તમારાં

 

મારા તમારાં 

જીવન આખું વીત્યું 

તમારાં ને મારા કરવામાં 

લાગણીઓને ગોઠવવામાં, 

સંકેલવામાં 

એકબીજાને સમજવામાં 

ચલાવી લેવામાં ,

અટકળો કરવામાં , 

કેટલા અરમાનો કચડાયા 

કેટલી લાગણીઑ દુભાઈ  

કોઈકવાર, અચાનક 

હૈયું કરે એ હિસાબ 

ત્યારે 

ખડકાય એ લાગણીઓનો 

સંઘરેલો ઢગલો 

અને 

ઝરે જરા સરખો તણખો 

પ્રગટે હોળી અંતર મહી 

People

People are like pots and pans 

• Some are made of china, only to be taken out on special occasions. They are fragile, and you have to handle them with care.
• Some are made of melamine, can be used often, rugged and useful.
• Some are made of paper, to be used only in a large group, and the relationship may not work for long.
• Some are made of stainless steel, reliable, useful every day, and can be passed on from generation to generation.
• Some are made of silver, so valuable that they are only a few and only come out for a special occasion or a guest.
• Some are made of non-stick material and no matter what you tell them, nothing sticks but they are the ones you need at special times.
• Some are made of cast iron, once you have seasoned them, you are free to deal with them as you like. They are yours forever.
• 
  

Fifty years

On a 50th birthday

Can't believe you are fifty

Arriving on the top 

Of the hill of life 

The view from here is perfect

The years past and the years ahead 

See how far you have come

The Innocence of childhood

The warmth of family 

Exhilarating years of youth

Laughters Pranks and Parties

Nintendo and Guitar

Music and Masti

Kids and career 

And now, look ahead

To a wonderful future

There are still

Peaks to climb

Dreams to fulfill

Adventures to log 

Places to travel

So take a moment today

To enjoy this perfect view

And plunge ahead

The future is waiting!

Happy Golden Birthday!

આપ લે

 માગ્યા કરતાં મળ્યું ઘણું 

આપ્યું  હે ઈશ્વર 

તેં ખોબો ભરી ભરી 

હે જીવન તું ધન્ય છે 

પણ, 

મે ચૂકવ્યું પાછું કેટલું 

તે હિસાબ હજી બાકી છે 

જોઉ જ્યારે પાછું ફરી આજે 

વિચારું, આપ્યા કેટલા સ્મિત 

અને લૂછ્યા  કેટલા આંસુ 

ક્યાં  બાંધ્યા લાગણીના તાર 

અને કેટલા ગાંઠ્યા પૂર્વગ્રહ 

ક્યારે ઉજવી ઉદારતા દિલની 

અને ક્યારે સંકોચયુ અંદર મન 

ક્યારે આપી નોંધારા ને સહાય 

અને ક્યારે મોઢું ફેરવ્યું તત્કાળ  

ફરજ ક્યાં ક્યાં ચૂકી ગયા 

હક કેવા સાચવ્યા જતન થી 

સેવા ક્યાં ચૂક્યા કરવાની 

મેવા  શોધ્યા ક્યાં વણહકનાં 

ચિત્ર જે ઉભરે છે આજે 

તે મન ને લાગે છે થોડું ફીકું 

લીધું છે  ઘણું હરખભેર 

ને  કદાચ આપ્યું છે અણીભર  

હજી પણ સમય  છે મનવા 

હિસાબ ચૂકતે કરવાનો 

મીનળ 

 

 

No Time

 No Time, said he

No time, said she

Where is the time, said they

No one knows where the time goes, said all

No time for parents, 

No Time for children

No Time for friends

No Time for neighbors

Even no time for self

No time, No time

So what happened?

Where did the time go?

Years ago,

Our grandparents had time

Washed clothes by hand

Cooked fresh meals every day

Sewed their own clothes

And yet never said, no time

Our parents raised

Many kids, helped neighbors,

volunteered, 

Baked cookies for school,

They had

No ATMs, No Paying bills online

No smartphones

No Frozen foods or Microwaves,

Ubers or Take Outs

But they had time 

So, 

What happened?

Where did the time go?

Meenal

આઝાદી

 જન્મ્યા અમે આઝાદ ભૂમિ પર 

મળી સ્વતંત્રતા જન્મજાત 

વગર આપે એક લોહી ની  બુંદ 

કે વગર કરે કોઈ ત્યાગ 

નથી વેઠી કોઈ યાતના 

કે નથી ભોગવી પરતંત્રતા 

માની લીધો કે 

આઝાદી છે અમારો 

જન્મસિદ્ધ હક 

સમજ્યા નહીં શું હશે વીતી 

આગલી પેઢીઓ પર 

કર્યા હશે કેવા ત્યાગ, 

હશે કેવી દેશદાઝ 

ના બેઠા એ પેઢી સાથે કદી 

સાંભળવા એમની કહાણી 

ઇતિહાસ ના પાનાં તો હજી 

હતા ભીના તાજી સાહી થી 

વાંચવાની કયા ફુરસદ હતી  અમને 

અમેતો હતાં સ્વતંત્ર ભારતના 

સંતાન

મીનળ 

 

વર્ષગાંઠ

વર્ષગાંઠ 

વિચારતા નાનપણમાં 

કે છે જે જન્મદિવસ 

તે કેમ કેહવાય વર્ષગાંઠ 

મોટા જેમ થતાં ગયા 

તેમ સમજાયું કે વર્ષો 

ઉમેરે છે અનેકાનેક ગાંઠો

માટે કહેવાય વર્ષગાંઠ 

 

થોડી શારીરિક  થોડી માનસિક 

થોડી ઢીલી, થોડી કઠણ 

થોડી ચેહરા પર પાડે કરચલી 

ને થોડી અંદર સચવાય 

થોડી મીઠી મધ 

થોડી કડવી વખ 

જીવન છે બસ 

અનુભવો ની લહાણી 

ને સમજણોની કહાણી

ગત વર્ષો ની આપવીતી 

ને આવનાર વર્ષોની 

અગમબુધ્ધિ 

સરી જતાં વર્ષોના 

વહેતા પાણીમાં 

યાદોની ડૂબકી 

પ્રાર્થના આ જન્મદિવસે 

આવતા સમયમાં ખોલીને 

સૌ બંધ ગાંઠો 

ત્યજી ને વર્ષગાંઠ 

ઉજવું આજે  મમ જન્મદિવસ 

મીનળ 

 

શૂન્ય

 શૂન્ય છે 

આ જગત આખું

શૂન્યમાં થી 

છે ઉદ્ભવ્યું

શૂન્યમાં પરિણમશે કદી

શૂન્ય ઉમેરો જેટલા 

રહેશે છેવટે શૂન્ય 

તોયે 

 જીવન આખું વીતે 

શૂન્ય પર શૂન્ય 

ઉમેરવામાં, એક 

એકડાની પાછળ 

પણ અંતે

પાંચ તત્વો નું 

આ શરીર, મળી 

જશે પાંચ તત્વો માં 

તો શું 

 માનવી જીવન

 પણ  છે શૂન્ય?

શૂન્ય જીવન માં 

થવાય કેમ ધન્ય?

મીનળ 

ના શોધો

 ના શોધો સંસ્કાર સાડીમાં 

શોધો સંસ્કાર વાણી માં 

ના શોધો વિવેક પ્રણામ માં 

શોધો વિવેક વ્યવહારમાં 

ના શોધો ઉપદેશ ભાષણ માં 

શોધો એ નેતાઓના જીવનમાં 

ના શોધો મર્યાદા ઘૂંઘટમાં 

શોધો મર્યાદા નજરમાં 

ના શોધો શાંતિ મંદિરીયે  

શોધો શાંતિ મન મંદિરે   

ના શોધો ભગવાન તીર્થ ધામે 

છે છુપાયો એ  નિજ અંતરે 

જ્યારે જ્યારે આપણ સૌ 

ભૂલી ગયા સમજણ સાચી 

અર્પી મહત્તા અસ્થાને 

ને ગૂંચવાયા પ્રતિકોમાં 

ત્યારે ત્યારે ભાવ વિસરાયો,

ભાવના બની પાંગળી  

અને સંસ્કાર ની જગ્યાએ 

બન્યા ખોખલા માનવી 

મીનળ 

અંતરની વેદના

 હતી અંતરની વેદના 

ચેહરા પર ચોખ્ખી 

વાંક અમારો કે 

વાંચી ના શક્યા 

હૃદય એમનું રડતું હતું રાતદિન 

ના અમે સાંભળી શક્યા આર્તનાદ 

હતા નજીક એટલા કે 

જાણી શક્યા હોત

કદાચ 

આ બંધ પુસ્તક સમ ચહેરો 

જો કર્યો હોત પ્રયત્ન થોડો અમથો 

ઉપરથી પડદો ખસેડવાનો 

કદાચ 

એ પણ હતા પ્રયત્નશીલ 

ઢાંકવા અને છુપાવવા 

બે અંતર વચ્ચે હતું અંતર ખાસ્સું 

કદાચ 

આ સંતાકૂકડી ની  રમત માં 

ચૂકી ગયા એકમેક ની  

લાગણીઑ ને ઓળખવાનું 

ને જીવન વીતી ગયું 

અમથી અટકળોમાં 

કોરોના ની કરામત

કોરોના ની કરામત

ત્રસ્ત ત્રસ્ત ધરતિ  હતી
વ્યસ્ત વ્યસ્ત હર માનવી
પશુ પક્ષી ભયભીત
પ્રાણી માત્ર સંકુચિત

આકાશ પ્રદુષિત
વાત પ્રદુષિત
નદી નાળા ને સાગર
સર્વે પ્રદુષિત

ઊંદર દોડમાં ગ્રસ્ત માનવી 

ત્રાહિ મામ ત્રાહિ મામ

પોકાર ઉઠ્યો સર્વત્ર

પ્રાણી માત્રનો 

ત્યાં આવ્યો કોરોના

નામે એક રાક્ષસ  

નરી આંખે જે  દેખાય ના 

નાકે થી સૂંઘાય ના 

હાથેથી પકડાય ના 

કેમ કરીને મરાય આ

એ મોટી મૂજવણ  

સૌ બન્યા શાંત 

ઘર મહી કેદ 

ધરતી શાંત 

આકાશ શાંત 

પશુ પક્ષી આનંદ વિભોર 

ભર રસ્તે મચવે શોર 

આકાશ સ્વછ,હવા સ્વછ

નદી નાળા રમ્ય 

શું આ રાક્ષસને હશે 

ઈશ્વરે મોકલ્યો?

શીખવા માનવીને 

એક પાઠ?

શું માનવી શિખશે કશું?

કે રહેશે પુંછડી 

વાંકી તે વાંકી?

 મીનળ 

ખબર ના પડી

કેવા થયા અમે અને કેવું થયું અમેરિકા 

વર્ષો વિતતા ગયા 

ખબર ના પડી 

અમે બદલાતા ગયા 

ખબર ના પડી

ભૂલ્યા અમે વાયદા

નહીં બદલાવવાના 

દ્રઢ માન્યતાઓ 

લાવ્યા  હતા જે સાથે

ઢીલી પડતી ગઈ ક્યારે 

ખબર ના પડી 

સ્વદેશ માં પરદેશી બન્યા ક્યારે

ખબર ના પડી 

પરદેશ પોતીકું થયું ક્યારે

ખબર ના પડી 

અમેરિકા પણ બદલાતું ગયું

ખબર ના પડી

લાગતું હતું જે ચમકીલું 

ચમકાટ એ ઘટતો ગયો ક્યારે 

ખબર ના પડી

બિનજરૂરી લાગતી હતી  

જે સુવિધાઑ  

ટેવાયા એ સૌથી ક્યારે 

ખબર ના પડી

બાળકો અમેરિકન બની ગયા ક્યારે

ખબર ના પડી 

થતો  હશે ક્યાંક અન્યાય અમને 

કે જાતિભેદ , રંગભેદ,પણ

અણજાણ અમે એવા કે

ખબર ના પડી 

હવે બન્યા બુદ્ધિમાન

અને થોડા ધનવાન 

પણ જીવન ક્યાં વહી ગયું

ખબર ના પડી

મીનળ 

When you were born

 Dear Child

The day you were born,

I was born too -

you, as a new baby

and I, as a new mother,

From the moment  you entered my world

The whole world changed forever for me.

As you opened your tiny eyes

and looked around

I too, looked around as if,

For the first time, through your eyes -

And saw things I had never seen before

As you learned to see

I learned to observe

As you learned to talk

I learned to listen

As you learned to walk

I learned to let go

For both of us, the journey has just begun

May we both keep learning together

The true meaning of love, innocence and curiosity

But best of all. the true meaning of life. 

Meenal

અહંકાર

 અહંકાર

અહંકાર અથડાય છે જ્યાં જ્યાં
દાવાનળ સર્જાય છે ત્યાં ત્યાં

અહંકાર પોષાય છે જ્યાં જ્યાં
અસુરો ઉભરાય છે ત્યાં ત્યાં

અહંકાર હાંકે છે જગને
અને નેતાઓને પોષે છે

અહંકાર બાંધે છે કિલ્લા
અને તકતી મંદિરે ટાંકે  છે

અત્ર, તત્ર, માનવી સર્વત્ર

અહંકારમાં ગળાડૂબ સર્વે

સૌ એની ભરડમાં, 

જિંદગી આખી કાપે

અંતે સળગે રાખ બની  

સાચવવા જે મથયાં 

પૂરું આયખું આખુ 

ત્યાં રહી ગઈ તકતી નામ ની 

ખૂણામાં, લટકતી

મિનલ  

 

પ્રેમ શું છે

 

પ્રેમ શું છે? કોણ સમજે છે?

કોણ જાણે છે?

શું છે એ 

સ્નેહ ભર્યું સ્મિત કે 

વ્હાલભરી નજર?

ઉષ્મા ભર્યો હાથ વાંસે  

કે વાત્સલ્યભર્યો  માથે?

પગલાં રેતીમાં સાથ સાથ

કે હાથ માં તારો હાથ?

ખભો માથું ટેકવા માટે

કે સંવેદના નો સહારો ? 

સાથે રહેવાના કોલ 

કે બે મીઠા બોલ? 

સોગાદ ફૂલોની 

કે અણમોલ પળો ની?

જણે જણે વ્યાખ્યા જુદી

ક્ષણે ક્ષણે માત્રા જુદી

પણ તરસે સૌ 

આ પ્રેમની તૃષ્ણામાં 

મીનળ

 

 

કેવું હતું અમેરિકા, ને કેવા હતા અમે

કેવા હતા અમે, ને  કેવું હતું અમેરિકા 

પરિપક્વ તોયે અડધા કાચા 

ભોળા ગણો કે બુધ્ધુ, અધૂરા જ્ઞાન માં મગ્ન 

એવા કાચા પાકા આવ્યા અમે આ કાંઠે 

યુવાની માં તર, આશા સભર

અમેરિકાનો આવકાર લાગ્યો હૂંફાળો

ઉત્સાહ ભરપૂર પરદેશમાં પરાક્રમનો

થોડું સમજ્યા, થોડું શીખ્યા,

થોડું બદલાયા, થોડું ગોઠવાયા

જાણે અજાણે બન્યા પ્રવકતા ભારતભરના 

વિષય હોય ધર્મ નો કે દેશનો 

રાજકારણ નો કે વસ્તી વધારો 

ભલે જાણીએ આછું અધૂરું 

પણ અગ્નાન અમારું વહેંચીએ 

ઉજ્જડ ગામ માં એરંડો પ્રધાન

અમેરિકા પણ કેવું હતું 

લાગે મીઠું મધ જેવુ 

મીઠાશ બોલવામાં, મીઠાશ ખાવામાં 

અત્ર તત્ર તક મળે સર્વત્ર

નહોતા માહિતગાર હજી કાચની છત થી

કે નહોતા માહિતગાર રંગભેદ કે ધર્મભેદથી

અમેરિકાના  ઈતિહાસથી કે ભૂગોળથી 

બસ ખુશખુશાલ

લીલા કાર્ડ અને લીલા ડોલર ચારેબાજુ લીલાછમ 

એવા હતા અમે અને એવું હતું અમેરિકા

મીનળ પંડ્યા

આવ રસી તું આવ

 આવ રસી તું આવ

તારી તો રાહ જોવાય છે

તરસા નયને 

અદ્ધર જીવે 

કેટલી કરી પ્રાર્થનાઓ 

કેટલા પૂજ્ય દેવ

દટાઢ, તડકો, બરફવર્ષા,

વેઠી ને 

દુનિયાભરના વૈજ્ઞાનિક સૌ

લાગ્યા તારી શોધમાં

છેવટે તું આવી છે

દેન ઈશ્વરની 

અને આભાર 

વૈજ્ઞાનિક સૌ નો 

હવે લેવાય

રાહતનો શ્વાસ 

આવી રસી, આવ્યું નવું વર્ષ 

પ્રાર્થીએ  મંગલમ શુભમ

સર્વનું

મીનળ