સંભવામિ યુગે યુગે

This poem was inspired at the time of the death of Nelson Mandella and his amazing life work in South Africa.


સંભવામિ યુગે યુગે

આવતા જાવતા રહે છે માનવી હજારો
પણ કોક વિરલા જાણે ઊતરે છે સ્વર્ગથી
કલ્યાણ કરવા માનવ જાતનું
ને હરવા પાપ જે થયા અસુરો થકી

કહો તમે કદી એમને રામ કે કહો તમે કૃષ્ણ
કહો તમે ગાંધી કે કહો નેલ્સોન મંડેલા
કોઈ ધારે છે હથિયાર, શસ્ત્ર
અને કોઈ અહિંસા અસ્ત્ર

નામ હોય કોઈ ને કામ હોય કોઈ
પણ અંતે કરે એ ધર્મની રક્ષા
અન્યાય અને અધર્મનો કરી વિનાશ
હોય પછી ભારત કે અફ્રિકા

અસુરોથી ભલે ઉભરાતી ધરતી
પણ દૈવીશક્તિ પણ છે અપાર
વેઠીને  જાતે દુખો અનેક
વરસાવે  કરુણા સદૈવ

શું હશે આ માયા ઈશ્વરની
કે પાકે છે આવા વિરલા
ફરી ફરીને જન્મ લઈને
જાણે સાર્થક કરવા ગીતાવચન

મિનલ પંડયા 

Home for the Holidays

This Thanksgiving, let me thank you

My culture, my heritage, my motherland

Thanks for shaping my life

With values and warmth,

With ideals and strength.

You are an integral part of my being

Can't see me without you.

Yet if I had not left your cozy lap

To venture into the glamorous world

If I had not witnessed the struggles of friends

On the problems that barely touch me

(Thanks to you)

If I had not experienced sleepless nights

Raising my children away from your osmosis

If I had not compared notes with others

And valued the warmth of a loving family

(which is not a norm - now I know)

I would have taken everything for granted

The support, the lifestyle, the faith

And I would have never thanked you

Thanks again, on this thanksgiving

You will be my home

as long as I live

no matter where I live.

meenal pandya