અહંકાર

 અહંકાર

અહંકાર અથડાય છે જ્યાં જ્યાં
દાવાનળ સર્જાય છે ત્યાં ત્યાં

અહંકાર પોષાય છે જ્યાં જ્યાં
અસુરો ઉભરાય છે ત્યાં ત્યાં

અહંકાર હાંકે છે જગને
અને નેતાઓને પોષે છે

અહંકાર બાંધે છે કિલ્લા
અને તકતી મંદિરે ટાંકે  છે

અત્ર, તત્ર, માનવી સર્વત્ર

અહંકારમાં ગળાડૂબ સર્વે

સૌ એની ભરડમાં, 

જિંદગી આખી કાપે

અંતે સળગે રાખ બની  

સાચવવા જે મથયાં 

પૂરું આયખું આખુ 

ત્યાં રહી ગઈ તકતી નામ ની 

ખૂણામાં, લટકતી

મિનલ  

 

પ્રેમ શું છે

 

પ્રેમ શું છે? કોણ સમજે છે?

કોણ જાણે છે?

શું છે એ 

સ્નેહ ભર્યું સ્મિત કે 

વ્હાલભરી નજર?

ઉષ્મા ભર્યો હાથ વાંસે  

કે વાત્સલ્યભર્યો  માથે?

પગલાં રેતીમાં સાથ સાથ

કે હાથ માં તારો હાથ?

ખભો માથું ટેકવા માટે

કે સંવેદના નો સહારો ? 

સાથે રહેવાના કોલ 

કે બે મીઠા બોલ? 

સોગાદ ફૂલોની 

કે અણમોલ પળો ની?

જણે જણે વ્યાખ્યા જુદી

ક્ષણે ક્ષણે માત્રા જુદી

પણ તરસે સૌ 

આ પ્રેમની તૃષ્ણામાં 

મીનળ