અંતરની વેદના

 હતી અંતરની વેદના 

ચેહરા પર ચોખ્ખી 

વાંક અમારો કે 

વાંચી ના શક્યા 

હૃદય એમનું રડતું હતું રાતદિન 

ના અમે સાંભળી શક્યા આર્તનાદ 

હતા નજીક એટલા કે 

જાણી શક્યા હોત

કદાચ 

આ બંધ પુસ્તક સમ ચહેરો 

જો કર્યો હોત પ્રયત્ન થોડો અમથો 

ઉપરથી પડદો ખસેડવાનો 

કદાચ 

એ પણ હતા પ્રયત્નશીલ 

ઢાંકવા અને છુપાવવા 

બે અંતર વચ્ચે હતું અંતર ખાસ્સું 

કદાચ 

આ સંતાકૂકડી ની  રમત માં 

ચૂકી ગયા એકમેક ની  

લાગણીઑ ને ઓળખવાનું 

ને જીવન વીતી ગયું 

અમથી અટકળોમાં