સંભવામિ યુગે યુગે

This poem was inspired at the time of the death of Nelson Mandella and his amazing life work in South Africa.


સંભવામિ યુગે યુગે

આવતા જાવતા રહે છે માનવી હજારો
પણ કોક વિરલા જાણે ઊતરે છે સ્વર્ગથી
કલ્યાણ કરવા માનવ જાતનું
ને હરવા પાપ જે થયા અસુરો થકી

કહો તમે કદી એમને રામ કે કહો તમે કૃષ્ણ
કહો તમે ગાંધી કે કહો નેલ્સોન મંડેલા
કોઈ ધારે છે હથિયાર, શસ્ત્ર
અને કોઈ અહિંસા અસ્ત્ર

નામ હોય કોઈ ને કામ હોય કોઈ
પણ અંતે કરે એ ધર્મની રક્ષા
અન્યાય અને અધર્મનો કરી વિનાશ
હોય પછી ભારત કે અફ્રિકા

અસુરોથી ભલે ઉભરાતી ધરતી
પણ દૈવીશક્તિ પણ છે અપાર
વેઠીને  જાતે દુખો અનેક
વરસાવે  કરુણા સદૈવ

શું હશે આ માયા ઈશ્વરની
કે પાકે છે આવા વિરલા
ફરી ફરીને જન્મ લઈને
જાણે સાર્થક કરવા ગીતાવચન

મિનલ પંડયા